<big>तुदादौ धातुद्वयम्— षद्लृषद्ऌ, शद्लृशद्ऌ |</big>
<big>षद्लृषद्ऌ + श → सद् + अ → '''पा'''-'''घ्रा'''-'''ध्मा''' (७.३.७८) इत्येनेन सीद-आदेशः → सीद + अ → '''अतो गुणे''' (६.१.९७) इत्यनेन अपदान्तात् अतः गुणे पूर्वपरयोः पररूपम् एकादेशः → सीद इति अङ्गम् → सीद + ति → सीदति</big>
<big>षद्लृषद्ऌ विशरणगत्यवसादनेषु इति धातुः भ्वादौ अपि तुदादौ अपि भवति | उभयत्र रूपाणि समानानि | स्वरार्थः एव अयं धातुः पुनः पाठितः यतोहि शबनुदात्तः, शः तु उदात्तः | भेदः अस्ति '''आच्छीनद्योर्नुम्''' (७.१.८०) इत्यनेन तुदादौ शतरि स्त्रीयां नुम्-विकल्पः | पुंसि सीदन्, स्त्रियां सीदन्ती/सीदती | स्वरार्थः एव अयं धातुः पुनः पाठितः यतोहि शबनुदात्तः, शः तु उदात्तः |</big>
<big>शद्लृ + श → शद् + अ → '''पा'''-'''घ्रा'''-'''ध्मा''' (७.३.७८) इत्यनेन शीय-आदेशः → शीय + अ → '''अतो गुणे''' (६.१.९७) → शीय इति अङ्गम् → शीय + ते → शीयते</big> ▼
▲<big> शद्लृशद्ऌ + श → शद् + अ → '''पा'''-'''घ्रा'''-'''ध्मा''' (७.३.७८) इत्यनेन शीय-आदेशः → शीय + अ → '''अतो गुणे''' (६.१.९७) → शीय इति अङ्गम् → शीय + ते → शीयते ( अत्र '''शदेः शितः''' (१.३.६०) इत्यनेन आत्मनेपदित्वं विधीयते )</big>
<big>शद्लृ शातने इति धातुः भ्वादौ अपि तुदादौ अपि भवति | उभयत्र रूपाणि समानानि |</big> ▼
▲<big> शद्लृशद्ऌ शातने इति धातुः भ्वादौ अपि तुदादौ अपि भवति | उभयत्र रूपाणि समानानि | स्वरार्थः एव अयं धातुः पुनः पाठितः यतोहि शबनुदात्तः, शः तु उदात्तः |</big>
<big>तुदादौ त्रुट् → श-प्रत्यये त्रुटति, विकल्पेन श्यन्-प्रत्यये त्रुट्यति |</big>
<big>अस्मिन् सूत्रे त्रुट्-धातुः तुदादिगणे, त्रसीँ (उद्वेगे) इति धातुः दिवादिगणे, अवशिष्टाः सर्वे धातवः भ्वादिगणे सन्ति; न कोऽपि धातुः दिवादिगणे | इत्थं च विशिष्टसूत्रेण श्यन् इति विकरणप्रत्ययः विहितः; श्यन्-अभावे शप् इति सामान्यं भ्वादौ, श इति सामान्यं तुदादौ |</big>
|